Yüz yıl düşünesi var insanın
sessiz sakin bi odada
agustosun ortasinda hava sıcak
kimse dusunmeme engel olmamali
dusunesi var insanin
tek kalarak..
yukari tukursem biyik asagi tukursem sakal
bazen siirlerde sevmiyor insani
yakama yapismis caresizlik degil gibi birakacak
dusunesi gelince insanin
ne git diyebiliyosun ne kal.
Kayıt Tarihi : 5.8.2017 10:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!