Çaresizlik Şiiri - Melike Göktaş

Gidesim var buralardan, kimsesiz bu yurttan.
Saklı bir hayat var burada, umutlar kırık,
Gözlerde yaş, ardı sıra acılar...
Göçmen kuşlar gibi yüreğim ve sessizdir çırpınışlarım,
Vagonsuz bir tren gibiyim, yönüm belirsiz,
Kimsesizim aslında...
Bir ışık belirse de önünü görebilse idi insan...
Çare neydi ki? Çaresizlik neydi?
Tükendi dediğin tüm sözler çare için miydi?
Yoksulluk kadar keskindir çaresizlik, bir de acımasızlık...
Ve yüreği merhametten yoksun bir sürü cân...
Bazen tüm bedenin soğuktan titrer ve ağlayışların hep sessizdir,
Kimseler duymaz...
Bir şeyler anlatmak istersin, içinden ne geçiyorsa işte.
Doğru bildiğini belki de...
Anlayanın olmadıktan sonra...
Karşındaki eğer hâlâ geçmişte yaşıyorsa,
Geleceği görmeleri mümkün değildir, ne kadar anlatırsan anlat,
Bir filmin fragmanı gibi gelir onlara...
Saklı bir hayat var onlarda...

(12.09.2016)