Çaresizlik Şiiri - Süleyman Kır

çaresizliklerimiz çare olmuş bizim
istiridye ye kanat
karanlığa ışık
ümitsizliğe ümit
sevgisizliğe aşk
ekmeğe aş
ölçüsüzlüğe ölçü
bedene baştır çaresizlik

bazen yay’a ok
kılıca kın
tabancaya kursun çaresizlik

bazen yanlızlığın yoldaşı
yolcunun yoldaşı
inanmanın gardaşıdır

bazende çaresizlik
bahanelerin sığınağı
saklandığımız izbe
bahanelerimin bahanes
şartlanmışlığımın şartı
gözümde perde
aklımda düğüm
muhakememin yanılgısı
hayallerimin kabusu
vehimlerimin siyah örtüsü
olsada birilerinin

ben
seviyorum çaresizliklerimi
ümide giden irademin kırbacı
özgüvenimin merdiveni
çözümsüzlüklerimin darağacı
ben cana muhtaçsam
çare de çaresizliğe muhtaç

Vuslat