Çaresizlik Şiiri - Halil Aydın

ÇARESİZLİK

Kafam karma karışık
Neler etsem, neler yapsam
İçim içime sığmıyor ki

Akşam olunca bir yalnızlık
İçime çöker
Dört duvar sanki üstüme, üstüme gelir
İçimdeki dertler büyür de büyür
Hiç bitmiyor ki

Kimseler bilmez derdimi
Anlatacak candan yok ki biri
Olsa da onlar için önemli değil ki
Dertlerim kor gibi yakar içimi
İçim içime sığmıyor ki

Bazen dağlara doğru
Elimi verip gidesim gelir
Bir ulu ağaca belimi verip
Bağıra bağıra ağlayasım gelir
Dertlerim hiç bitmiyor ki

Feleği bulansım gelir
Alnındaki kara yazıları
Sen mi yazdın diye sorasım gelir
Neden hepsi kötü sil diyesim gelir
Ama bulamıyorum ki

Gökten paldım düşse
Ayağıma dolanır
Milyonda bir olan hastalık
Gelip bizi bulmuş
Bilim insanları çare bulamıyor ki

Baba ocağı tütmüyor
Tarlalarımızı eller sürüyor
Yaylım su kanalı olmuş köylüye
Yükümlülüklerimi biliyorum
Fakat elimden bir şey gelmiyor ki

Ah! ..bu çaresizlik var ya
Ne kadar kötü şeymiş meğer
Elin kolun kelepçeliymiş gibi bekliyorsun
İçin içine sığmıyor ki
Dönüp duruyorsun olduğun yerde.
Halil AYDIN (emekli öğretmen)