Çaresizlik Şiiri - Berat Uslu

Bir sessizliktir ki dalıp gidersin uzaklara
Öyle bir hale bürünürsün ki mucize beklersin
İçine düştüğün bu karanlık kuyudan kurtulmak için
Haykırırsın delicesine ama seni duyan kim?

Sonra kendi kendine söylenip durursun
Kızarsın kendine ve çevrendeki her nesneye
Diline bir türkü takılır başlarsın mırıldanmaya
Ağlamakla gülmek arasında gelip gidersin

Elini kolunu bağlayan bu bekleyiştir aslında
Sessizliğin ahengini bozan bir kahkaha atarsın
İnsanlar sevincinden güldüğünü sanırlar
Oysa ki sen kördüğüm olmuş hayatına gülersin...