Çaresizlik Şiiri - Konyalı Adem Yavuz

Çaresizlik nedir bilemezsin sen.
Ölümden başka yolun olmadığını sandıysan?
Yanılırsın, aldanırsın.
Çaresizlik, ne kadar istesende, özlesende;
Ölüme bile gidemeyişindir.
Ölemezin, çünkü seni bu dünyada tutan bi güç var:
Belki bir umut, belki biraz sevgi
Belki de intikam duygusu
Kim bilir, olabilir Allah korkusu.
İşte dedim ya ölemezsin, isteyerek;
Gidemezsin ölüme bile gülerek.
İşte dostum çaresizlik mıh gibi çakılmaktır.
Sağa sola boşu boşuna bile koşamazsın
Çünkü her şeyi yapmışsındır,
Artık ışığı bile görsen varamazsın.
Yorulmuşsundur, dermanın kalmamışdır.
Işığın sana gelmesini beklersin,
Gelmesini ve senide almasını.
Çaresizlik nedir bildin mi şimdi?
Hala mı bilemedin?
Öyleyse paketindeki son sigarana bak.
Ve onu yaktığındaki yavaş yavaş tükenişine.
Bir an evvel bitmeyi diler mi bilmem o da.
Ama ben yoruldum.
Her nefeste biraz daha tükeniyorum.
Ama sonu göremiyorum, yakın mı?
İşte beklemek zor geliyor, hemde çok zor.
Günlerim beni her gün biraz daha zehirliyor.
Stres ve gerginliğin vücuduma yaptığına bak;
Kıpırdayamıyorum eskiden ağlardım.
Rahatlardım, durulurdum.
Sonra küfretmeye başladım;
Artık o da işe yaramaz oldu.
Ama ümitler tükendi.
Bekleyen gözlerim bile yoruldu;
Bu yavaş bekleyiş ise bitmedi.
Ben bittim, o bitmedi.