Çaresizlik Şiiri - Sezayi Tuğla

Heyecanla çıkarım evden, bende bir sevinç,
Kollarım, ayaklarım, her yanım sağlam ve dinç.

Yürürüm dalgınlıkla, yolları adım, adım,
Aklım karmakarışık, yok belli bir maksadım,

Bir noktaya gelmişim, heyecanlı anımda,
Gözlerim bir şey arar dönmüşte, sağ yanımda.

Ufuklarla dolaşmış, bakıyor uzaklara,
Bir titreme üşüşür, o anda ayaklara.

Lakin ufuklar bomboş, hafızam sanki durmuş,
İçimi kurt kemirir, endişeli, kudurmuş.

Yorgun adımlar ile yola revan olurum,
Beklediğim gelmemiş, onu nasıl bulurum?

Bir his beni sürükler yele kapılmış gibi,
Bir derin kuyudayım, görünmez ucu, dibi.

İşte böyle kâbuslar içerimi doldurur,
Filizlenen aşkımı, ümidimi soldurur.

(1970)