Çaresizlik Şiiri - Neslihan Isındere

Çaresizlik insanın elini kolunu bağlayıp uçuruma sürükler.
Hissettiğinde,
Duyduğunda üzüntüsünü
Sihirli bir değnek olmak istersin.
Sihirli bir değnek olup ona dokunmak.
Dokunup tüm dertlerini silip süpürmek...

Artık hayatında olmaması önemli değildir,
Ya da uzakta olması.
Sen yinede her şeyden çok onu düşünürsün.
Kendinden çok onun iyiliğini istersin.
Nasıl istemeyesin ki zaten,
Onun mutlu olduğunu bilmek bile, sarar tüm yaralarını.

Bazen kuş olup uçmak istersin penceresinin önüne.
Hasret kaldığın o yüzünü görmek istersin.
Özlemini,
Onu ne kadar çok sevdiğini, şakımak istersin bülbül gibi.
Sonra avucunun içine konmak,
Avuçlarının içinde huzur bulmak.
Bilirsin merhametlidir,
Dayanamaz bir yudum su verir ellerinle.
Sevinirsin...

Sonra farkına varırsın, tüm bunlar sadece bir hayal... Yoktur ki yanında...

Ona olan özlemini, sevgini
Bağıra çağırada haykırsan duyuramazsın bir daha

Ne o gelir bir daha senin hayatına
Ne sen Onun çaresizliğine çare olabilirsin bir daha...