Bırakmıştın ellerimi.
Kaybolmuştum açık denizlerde…
Uzansam,
Trollere dokunuyordu parmaklarım.
En iyi kıyıya vuran balıklar bilirdi çaresizliği.
Bir de, fırtınaya karşı kürek çekenler...
Ben ikisi de değildim.
Dünyanın bütün suçlarını bir tek ben işlemişçesine.
Korkulu, pişman ve şuursuzdum.
Yalnız bırakmıştın beni azgın sularda.
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 23.10.2014 10:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
saygılarımla
TÜM YORUMLAR (1)