Çaresizlik Şiiri - Furkan Bülbül

Sokaklar şahit oldu gökyüzünü devirdim.

Gece karanlığı gelip içime yerleştiğin de,
Gecelerin ıssız seslerinden korkardım,
Kaçardım yalnızlığa doğru kaybolurdum,
Kendimi bir yalnızlık şiirinde bulurdum.

Merdiven altlarına gizlenirdim ürkekçe,
Devrim yapardı duygularım beynime,
Hayıflanırdım bu halime, Kendime,
Sokaklar şahit oldu gökyüzünü devirdim.

Korkuyordum yalnızlıktan, nefes arıyordum,
Sonra çaresiz kalıp yalnızlığa sarılıyordum,
Ne yapsam, ne etsem, nerelere gitsem,
Önüme hep bir yalnızlık çıkardı,
Düşündükçe delirip delirdikçe ağlıyordum.
Sokaklar şahit oldu gökyüzünü devirdim.