Çaresizlik Şiiri - Çağrı Kayalıdere

Gecenin karanlığıydı beni korkutan
Ve sessizliğiydi beni ürküten
Ne yapçağımı bilmiyordum
Öylece duruyordum köşede

Çömelmiştim ellerimi diz kapaklarımın
Üstünde birleştirmiştim
Ağlıyordum sessiz sessiz
Kimse bilmiyordu duymuyordu ağladığımı

Tek başıma kalmıştım karanlık bu oda da
Kimse yoktu yanımda bir ben bir de yalnızlığım vardı
Çaresizdim korkuyordum
Kim bana yardım edecekti bilmiyordum

Neden böle oldu anlamamıştım
Böle uçsuz bucaksız çaresizliğin içine itilmiştim
Tek başıma
Peki ne yapacaktım ben nasıl hayata dört elle sarılcaktım...