Çaresizlik Şiiri - Hadi Çağlar 2

ÇARESİZLİK

Daha hayatın baharında
Sen doğdun yavrum
Ben çocuk sen çocuk
Sarıldım doya doya
Yokluğun pençesindeyiz
Bazen aç bazen tok
Ne bulursak onu yeriz
İşsiz bir baba
Çalışır karın tokluğuna
Geçim zor içime ateş kor
Bir dilim ekmek
Bir yudum su
Allah’ım ulaşmak
Bu kadar mı zor
Zor ya çeken bilir
Tok acın halinden
Ne anlar ki
Ben kendimi unuttum
Yavrumun karnı doysun
Bıraktırdı onu çaresizlik
Bir sokak kenarına
Üstüne bir not yazdım
Yokluktan bıraktım
Bulan iyi baksın
Hangi anne bırakır
Gül kokulu yavrusunu
Geleceği kararmasın
Ben kahroldum
O yoklukta yanmasın
Uzaklaştım oradan
Göz yaşları arasında
Kocam terk etmişti
Kalmıştım ortalıkta
Beni af et yavrum
Allah şahittir bize
İnsan akıl erdiremez
Bu dünyanın düzenine
Çaresizdim çaresiz
Sevgin yüreğimde
Bir şey teselli etmez
Göz yaşlarım dinmez
Aklım fikrim hep sende
Kaderimiz buymuş
Suç ne sende ne bende