Çaresizliğinde Ölümün Şiiri - Huseyin Bal

Duraksarsın günbatımı kızıllığında,
yaprağını döker ömrün her bir yarında,
ve bir sonbahar sabahı,
güneşi göremez gözlerin yatakta.
Bilki sonbahar kıştır ertesi güne,
titreyecek boşluğun bile kalmaz,
bedenini törpüleyen taştan-topraktan.
Yırtar ağırlığınca toprak,
ne karın kalır ne bağırsak,
dostların susacak etrafında,
dibindeyken uzanamayacaksın,
gözyaşları sızacak yanı başına,
aklını bulandıracak her bir damlası,
kaynayarak yüreğini delecek.
Susacaksın toz-toprak içinde,
ve topraktan önce seni,
bu çaresizliğin çürütecek!