Çaresizliğin sesini duydum.

Çaresizliğin sesini duydum bugün.
Kulakların duymadığı,
Yüreklerin dayanamadığı.
Ümit ile korku vermişler el ele, dağlıyordu yürekleri,
İşte bu sessiz çığlık inletiyordu göğü, yeri.
Diller kitlenmiş, bedenler çaresiz,
Sadece yürekten fışkıran dua cümleleri.
Yıldız sayısı insan, kum tanesi kadar Dünya malı,
Hepsi el ele durmuşlar çaresizliğin karşısında, duvar misali.
Ama nafile, sanki yok etmişti onları birileri.
Ne kimse derman oldu, ne Dünya malı susturamadı sesleri.
Sessizdi yalnızdı çaresizliğin çığlığı,
Duyulursa adı çaresizlik olurdu,
O da bunu bildiği için korkuyordu.
O sadece haykırarak ama sessizce,
Çaresizliğin çaresini, ümitsizliğin ümidini bekliyordu.
Her şey çok sessizdi.
Ama ben bugün, çaresizliğin sesini taaa yüreğimin içinde duydum