Çaresizliğin öyküsü Şiiri - İlyas Gültekin

Acıların adres sormadığı yer'dir kader...
İçinde sana biçilmiş bir yazı, yaşanması gereken hayat vardır.
Ne kapısı olur çıkmanın,
Ne yolu bulunur başını alıp gitmenin.

Eksik kalır kanatların, gücün tükenir uçmayı bırakrısın,
Çoğu zaman sözlerin kelimelere gücenir.
Çaresiz kalırsın kimi zaman, kendini sorgular ama suçlayamazsın.
Çünkü ne yazan sensin,
Nede olanların sebebini bilirsin.
Dilinde duâlar olur yine, seni en iyi bilen...
Rabbine gidersin.

Başın önünde gözündeki yaşı şikayet eder,
Bir bir yaralarını serersin.
İniltisi çığlık olan, bir feryat kopar yüreğinden.
İşte Yarab...
İşte bu der....
Susarsın.
Sevgiye sarılmaya susarsın,
Haksızlıklara, vicdansızlığa susarsın.
yaşamaya nefes almaya susarsın.
Konuşamadığın herşey yangın olur,
Ateş kusarsın.
Diri bedende ölen ruhunu, kefene sarar.
Üzerine ahını toprak gibi örtersin.

Selası okunur yaptığın iyiliklerin.
Bir ses yükselir kalbinin harabesinden,
Onlara hakkını helal eder misin...
Susma dilim, çocukluğum, gençliğim susma!
De ki; kustuğum kanı size nasıl helal ederim.
Sızısı yüreğimi dağlayan acıları nasıl unutabilirim.
Bir daha kime nasıl güvenebilirim,
Nasıl hakkımı helal ederim...
Ben hakkımı helal etmiyorum...

Sevdayelleri kaleminden...