Seneler önce diktiğim yüce aşkımızın anıtındaki karanfiller hâlâ canlı ve taze,
Orada hiç solmadan duruyor ki o mekân çaresizliğimizin somut bir hatırası...
Kader bizi aşk mezarlığına mahkum ettiği o günden beri her gün ziyaret ederim o yeri.
Üzüntünün kefenini giydikten sonra ise kendimi hissediyorum bir hiç
Sensiz de mutluluğun renkli gömleğini alıp da bir daha giyemedim hiç...
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta