Seneler önce diktiğim yüce aşkımızın anıtındaki karanfiller hâlâ canlı ve taze,
Orada hiç solmadan duruyor ki o mekân çaresizliğimizin somut bir hatırası...
Kader bizi aşk mezarlığına mahkum ettiği o günden beri her gün ziyaret ederim o yeri.
Üzüntünün kefenini giydikten sonra ise kendimi hissediyorum bir hiç
Sensiz de mutluluğun renkli gömleğini alıp da bir daha giyemedim hiç...
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta