Sokakta oynuyordu çocuklar,
Bu bayram sabahında,
Seyretmek için merakla,
Penceremin önünde otururken,
Cemalim göründü camda.
Göz göze geldim o anda,
Pek bi şaşırmadım da,
Yaşadığım yıllar boyunca,
Sevdiğim insanların,
Vefasızlığını düşündükçe,
Sevdiğim,aşık olduğum ‘O’,
Mavi gözlümün yokluğunda,
Yalnızlığımın da acılarıyla,
Ölüme ne kadar aşina,
Olduğumu anladım.
Sevgisizlik ormanında,
Vefadan yoksun insanlarla,
Hele ‘O’ gönlümün sultanı,
Mavi gözlümün yokluğunda,
Yalnız yaşamanın yükünü,
Taşımanın bahtsızlığıyla,
Ölümden başka kim ile,
Ve nasıl dost olabilirim ki?
O yüzden penceremin camında,
Gördüğümde cemalimi,
Ölümün çaresizliğini,
Çaresizliğimde ölümü,
Görürüm daima.
Kayıt Tarihi : 13.11.2004 13:24:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Osman Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/11/13/caresizligim-ve-olum.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!