Çaresizliğim Şiiri - Muhammed Emin Daştan

Çaresizliğimin çıkmaz sokağı gibisin
Ne tarafa dönsem duvarların
Sanki her kadehin dibisin
Canımdaki son kıymık acısı sensin

Etimle kemiğimin menzilindeki sancı
Kusacak kalmadı bende ne öfke ne de acı
Yürüsemde dikenlerin üstende
Her intikamın vardır bir alıcısı

İki dudağımın arasına sığmış koca kader
Bunu bilen ben ne uyku görür ne rüya
Ne kara çalı ne kara kedı aramıza girer
Zihnimi karayalan yalnızlık değil sonsuz keder

Şafağı göremeyen ay
Tutamadı önüme ışık
Hedefe varamadı çekilen yay
Gönlünde bu ne kadar cok ok
Bu ne kalabalık

Tersi düzü sevda
Yanı öresi bela
Bu düzlemde ettiğim senle son kavga
Koştum terledim geldım sana
Dönüyorum dikenlerin üstünde yaya

Yasadıgım utanc bedenımden agır
Edemem sana ne ah ne de kâhır
Olsun bu yaramın Elvadası eksık
Can biletimin boş koltuğu bir tek sana kesik

Adımla seslensen
omuzlarımdan bir küfe iner
Geçmişin ayakta kalan geleceğine yer ister
Gurur denilen illet bayrağı yarıya çeker
Kuyudan bir deli taş ile geri döner..

Sokağına girdim az önce senle
Kim bilir gökyüzündekı melekler
Olalım diye ne kadar gözyaşı dökecekler
Hırçın yanına razı olduğum
Adımı zikretmene belliki kaç sırat yürünecek
Düşünsene Gülüşüne kaç uykusuz gecem kaç izmaritim eşlik edicek..

Arkadaşlık dediğin
cebinde yarım bırakmışlıkların senin
Üstü kalsın dersin
Ne denir eyvallah der geçer giderim