Çaresizligim Şiiri - Zerdal Aydın

Avuçlarım öyle boş ki ve öyle çaresiz ki
Vazgeçmek haddim değil hakkım ve sığınıyorum sancıyla küçücük yüreğime
Savrulmuşken yüreğimin dümeni sensizliğin ummanlarına
Bir parça mavilik uğruna ve
Birazda umut uğruna
Savurdum kendimi saçlarının arasında esen rüzgarla ve öyle vazgeçtim ki yaşamaktan ve senden
Ne vakte kadar beklerdi ki bu yürek böyle paramparça böyle sensiz böyle çaresiz
Bir insan üzünçlü ne kadar yaşar ne kadar dayana bilir
Susup susup diyemediklerini ne kadar yutkuna bilir bırakıp gittin hasreti gözbebeklerimde
Sevdayı yüreğim de yüreğimi avuçlarım da bırakıp gittin
Apaçık görmüştü oysa
Olan biten her şeyi bir aksam üstü yakamozlu bir sesiz gecede apaçık görmüştü oysa yüreğim
Oysa vazgeçmek korkak olmak değil di bilirsin cesaretli yaşadım hep hayatı çünkü vazgeçmek sadece çaresizlikti senden sonra bu şehirde