Tek ve gerçek son ölümmüş meğer
Bilemedim ayrılığın kıymetini
Hep umut taşırdım yüreğimde
Acıtsa da ağlatsa da hergün
Severdim umutlarımı
Ölüm sonmuş bilemedim
Bu son gidişin oldu
Geri gelemeyeceğin yerdesin şimdi
Kara topraklar sarıyor benim yerime
Keşke başkalarının bile olsaydın
Kara topraklar yerine
Umudun yeterdi bana
Beklemenin bile başka bir tadı vardı
Bırakıp gittiğinde öldüm sanmıştım
Meğer hiç biri alamazmış yerini ölümün
Bu son, son sonmuş meğer
Şimdi anladım
Çok geç anladım
Artık pişman bile olamayacağız
Af dileyemeyeceğiz birbirimizden
Arayamayacağım yere gittin
Kara topraklar sarmış bedenini
Bir tek o bırakmaz seni geri
İlk kez çaresizliğim
Aşkımdan büyük geldi
Kayıt Tarihi : 2.3.2003 22:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Atila Günal](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/03/02/caresizligim-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!