31.3/
acıların, yalnızlığın
kurbanı mıyım?
her ne varsa dünyada
felaketlerden yana,
bütün çaresizliklere
bir tek ben miyim mahkum?
bir uzun karanlık yolu
dolaşmaktan umutsuz
aklım bulanık,
ayaklarım halsiz,
yüreğim perişan,
gözlerim uykusuz;
ellerim yorgun
taşımaktan dünyayı.
Kayıt Tarihi : 21.9.2007 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!