Gecenin karanlığımı karartı benim yüreğimi
Yıldızlarım sönmüş kalmış bir kara perde
Açsam da farketmiyor, kapasam da gözlerimi
Bir ışık yok bana bakan gözlerde
Yapayalnızım, içimde bir yangın
Zehirli bir engerek var sanki dilimde
Yüreğim beynime kin tutuyor, kırgın, dargın
Kime, niye, niçin, girmişim ben mateme?
Daha ölmedim yaşıyorum
Hayatım neden döndü cehenneme
Neden karbeyazı simsiyah görüyorum
Bir ışık yokmu kararan gönlüme
Sevdaydım yüreklerde nazik beyefendi
Son serseriyi imza etsemde ismime
Kırılan bir dal görsem hançer saplanırdı
Şimdi ben bir hançerim seven gönüllerde
Gel kurtar beni, vardır mutlaka bir çare
Gözlerime ışık ol, yüreğime cennet
Gecemde batmayan, sönmeyen yıldız ol
Kurtar beni olayım sana kul, sana köle
Y.Tarihi 21-08-03 Saa 16,15
Salih Özalaşan
Kayıt Tarihi : 28.8.2003 23:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!