Çaresizim Şiiri - Yolcu Yol

Yüreğimin incitmediği can parem iken, dilimin lütufsuz bıraktığı ıstırabım oldun.
Göğsünde yatarken kurduğumuz hayallerin, narin çiçeğiydin oysa.
Sokak lambalarının altında gözlerinin ahengiyle tuttuğun ellerim, tutunamıyor artık yaşamaya.
Kör kurşuna gelmiş bedenim, dört duvar arasında özleminde hapis.
Ne kadar anlatsam da sana kendimi, artık hiç bir şey eskisi gibi olmayacak.
Ve artık hiç kimse, senin beni sevdiğin gibi sarılıp dokunamayacak.

Çaresizim.
Sensizliğin acizliğindeyim.
Kendi kendimi yok etmişim, habersizim.

Şiir tadında yaşamak varken seni, şimdi sığınağım oldu mısralar.
Ellerinde.
Gözlerinde.
Yüreğinde yaşamak varken seni.
Dokunamadan.
Sessizce.
Uzaktan sevmek düştü, sevdiğini söyleyemeden.
Göğsünde uyumak vardı oysa.
Sarılıp sımsıkı koklaşmak.
Gözlerine dalıp, sözlerinde asılı kalmak.
Alnına.
Burnuna.
Yanaklarına.
İncecik buse kondurmak.
Ve en samimisi.
Soğukta, yağmurun altında el ele dolaşmak.
Ve en acısı.
Onca şeyin altında kalıp masallaşmak.

Artık tükenmişliğin son evresindeyim.
Vakit dar.
Zaman kısa.
Hayat boş.
Hayaller yasta.
Kalbim nahoş.
Yüreğim hasta.
Gözlerimi kapatıp mehtaba.
Gitmek istiyorum son fasıla.
Biliyorum kurtuluş değil.
Acılara son vermek değil.
Varlığından kaçmak, yokluğuna alışmak hiç değil.
Biliyorum ki bu gidiş senin yüreğindeki sancıları hafifletmek.
Sevgimi de kendimi de hissettirmeden
Çaresizliğinin.
Bensizliğin acizliğinden, seni sana bırakıp hiçliğe karışmak habersizce.

Ve en başta da dediğim gibi
Yüreğimin incitmediği can parem iken, dilimin lütufsuz bıraktığı ıstırabım oldun.
Göğsünde yatarken kurduğumuz hayallerin, narin çiçeğiydin oysa.
Sokak lambalarının altında gözlerinin ahengiyle tuttuğun ellerim, tutunamıyor artık yaşamaya.
Kör kurşuna gelmiş bedenim, dört duvar arasında özleminde hapis.
Ne kadar anlatsam da sana kendimi, artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.
Ve artık hiç kimse, senin beni sevdiğin gibi sarılıp dokunamayacak.

Çaresizim.
Sensizliğin acizliğindeyim.
Kendi kendimi yok etmişim, habersizim.