Çaresizim Şiiri - Güney Aslan

ÇARESİZİM
Hayallerimin sıkışıp kaldığı , umutlarımın can çekiştiği bir çaresizlik içindeyim. Ne geri gidebiliyorum ne de ilerleyebiliyorum. Öylece beni kurtarmasını bekliyorum. Yolunu şaşırmış , mucize bekleyen biriyim sadece. Boş umutlarla beslenmekten yoruldum. Kalakaldım bu çıkmazın ortasında.
Neden bir anda değişir ki insan ? Kendisini en çok sevenin kalbini niye acıtır ? Nasıl silmez uğrundaki gözyaşlarını ?
Büyük umutlarla yola çıktığım aşkta , hazin hikayelerle bir uçurumun kenarındayım. Tutunacak tek dalım olmana rağmen beni buraya iten de sensin. Her şeye rağmen yine de sana tutunuyorum. Tut ellerimden , kurtar beni bu zindandan. Hafiften bir rüzgar esen , ağaçların fısıldayarak şarkılar söylediği , sonsuz maviliğiyle huzur veren bir deniz kıyısına götür beni. Orda sar yaralarımı. Bütün acılarımızı dökelim denize…

En çok yaralayan , en sevdiği olurmuş insanın. Acı da olsa öğrendim ben bunu.