Çaresize Şiiri - Rubil Demir

Açılan her kapıdan, çıkacak o bir vize,
Beklenen umut olur, el açmış çaresize.
Hayat, zehir zemberek, boşansa da denize,
Dönüp çalınacak, o kapı, tek çare size.

Kâinat bin düzende, her düzeni bir mahşer.
Kimi sıratı geçer, kimi köprüden düşer.
Zaman içinde insan, akrep ile yelkovan,
Yaşarken dolu mermi, ölüsüyse boş kovan,

Her batan güneş, aldı götürdü, bir gününü,
Zaman ecel törpüsü, tüketti tüm ömrünü.
Sevdam düştü narına, zaman kaldı yarına.
Bir Rubil vardı, bugün, defnettik mezarına.