Caresizdi Benim Babam Caresiz

Fakir'lik yaşamış bir adam vardı
Çaresizdi benim babam çaresiz
Yoksul'luktan hayat ona çok dardı
Çaresizdi benim babam çaresiz

Sivas'tan köyünü terk edip göçmüş
Yolları Ankara merkeze düşmüş
Talihim, kaderim diyerek seçmiş
Çaresizdi benim babam çaresiz

Dört erkek bir kızı evladı oldu
Geçimin yüzünden daraldı, soldu
Bir dilim ekmeğe şükretti durdu
Çaresizdi benim babam çaresiz

Tek bir işi ayakkabı boyardı
Üc, beş lira biriktirse sayardı
Gün boyunca yavan, yahşi doyardı
Çaresizdi benim babam çaresiz

Gece, gündüz çalıştıda durmadı
Sene lerdir emek verdi onmadı
Bu nasıl kader'dir diye sormadı
Çaresizdi benim babam çaresiz

Dünya'sına küskün, şaşkın gezerdi
Şöyle etrafına bakar süzerdi
Bazen bize bakar kendin üzerdi
Çaresizdi benim babam çaresiz

Çok konuşmaz sözü farklı biriydi
Oturaklı sakin, sessiz biriydi
Çoğu dediğinde haklı biriydi
Çaresizdi benim babam çaresiz

Ara, sıra hüzün eder susardı
Kaşlarını çatar surat asardı
Teselliler, umut'larla yaşardı
Çaresizdi benim babam çaresiz

Bazen ağlayarak kalkar düşünden
Sorardım nedenin gidip peşinden
Geçinemez idi anam eşinden
Çaresizdi benim babam çaresiz

En sonunda sevdiğinden boşlandı
Yar elinden Yürek'leri haşlandı
Kimilerce tek suçlu'ca taşlandı
Çaresizdi benim babam çaresiz

Hazani der sene'ler yaşadım bunu
Hasretle ararım özlerim onu
Çok hüzünlü oldu ömrünün sonu
Çaresizdi benim babam çaresiz.
(h.hazani)