Tetiği düşürürken kara yazgı ömrüme
Payesini aldığım ağıt dünden çaresiz
Çaresiz hep çaresiz kamer günden çaresiz
Yalan 'var' kuytusunda yokluğa bel bağlanır
Riyanın şuh koynunda gerçek sırlar çaresiz
Kalesinde mihnetin esaretle ağlanır
Azametli ziyanda yakan korlar çaresiz
Kuşluk güneş sıcağı medet vermez buzuna
Çoğalayım istersin balta vurur azına
Ezelinden ebede kara vurur yazına
Mizanı şaşmış us’da kalmış darlar çaresiz
Şimşek toplayan bulut dolmakta azad ile
Medet bekler rüzgârdan figânlı feryad ile
Yaşanır mı hiç böyle vuracak cellad ile
Cansuyunu verecek zorlu sırlar çaresiz
Ufukta gün solarken dem acılar depreşir
Ziftin köz buğusunda can yalanla eyleşir
Göğe değen başıyla dalla budak gelişir
Ramak varken düşmeye derin 'yar' lar çaresiz
O vicdan tutuşturur sabrın can çırasını
Harlandırır durmadan ak kara arasını
Sarmaz saramaz kimse açtığı yarasını
Şu giryanlı gözlerde nurlu ferler çaresiz
Şükran AY
Kayıt Tarihi : 21.2.2010 15:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!