Çaresiz Şiiri - İdris Koşaca

Elalem de bize hor bakıyor
İçimde tutuşan nardan habersiz
Bazı dilden sanki töhmet akıyor
Dinleyip geçiyorum elbet çaresiz.

Amca, dayı olduk düze inmeden
Saç döktük, sakal ağarttık göze gelmeden
Yaş buldu kemale daha gülmeden
Baş eğip geçiyorum, elbet çaresiz.

Aşka düşen gönül ferman dinlemez
Aşkı yaşamayan bunları bilmez
Şu garip gönül elbet gülemez
Yıllar büktü belimi çaresiz.

Kime ne söyleyim, kime ne diyeyim
Çuval değil, ağızları büzeyim
Şu yaralı gönlü nerde gizleyim
İçime kapanıp durdum çaresiz.