Çaresiz Kuşlar Şiiri - Kamil Taşdelen

Kara bulutlar iner gökyüzüne
Kasvete bürünmüş, kapalı bir hava
Yağmur damla damla, düşer yeryüzüne
Toprak hasrettir, yağmurun gülüşüne

Toprak bile kavuşur sevdiğine
Sevinçten mis kokular yayar
Hayran bırakır kendisine
Ardından güneş çıkar,
Rengarenk ışıklar saçar,
Dalıp gidersin, renk cümbüşüne
Kaptırırsın hislerini,
Aşık olursun, onların büyüsüne

Bilcümle kuşlar, söğütlerde cıvıldar,
İçten içe, sana birşeyler fısıldar
Yuvasız bırakmak için, kâfidir sert bir rüzgar
Aynı bana benziyor, yuvasız kuşlar.

Uçurumdan atlar, birer birer umutlar
Tutamazsın ki,
Sadece izlemekle yetinirsin
Elinden kayboluşunu, acıyla seyredersin

Boğulursun derin denizlerde
Çırpınışların kifayetsiz kalır,
Daha da derinlere batarsın
Kurtuluşuna inanırsın,ama sadece inanırsın

Kalabalıkların içinde yalnızlıklar,
Vardır elbet, yaşamayı unutanlar
Moda olmuş,tek taraflı aşklar
Ahvalleri perişan, özlemle kavrulmuşlar
Kavrulmasalardı,
Doğar mıydı? Yeni mecnunlar