..... Çaresiz Isyanlarım.....
Kendime ağladim,
Sensizliğime ağladim,
Kaderime,insanlarin böyle oluşuna ağladim.
Bütün gece bir dost aradim,
Kimse kalmamiş yanimda anladim.
Yanimda bir tek sen vardin
Ama bana çok uzaktin.
Elini uzatmiyor,gözlerime bakmiyor,
Konuşmuyordun...
Bir kez daha hissettim sensizliği,
Ve bir gözyaşı doğdu gözlerimde...
Yanaklarimdan suzuldu,
Kalbime deydi..
İşte o an buhar olup yok oldu,gitti.
Kalbimde yanan ateş o kadar kuvvetli ki
Onu yok etmeye yetti.
O kadar aciyor ki...
Artik gözyaşı bile dökemez oldum.
Sessiz gecelere,Sensiz gecelere,
Kaderime isyan eder oldum.
Yanimdasin ama neden bu kadar uzaksin bana?
Neden kalbimin atışını hissedemiyorum..
Sadece isyan ediyorum.
Tek yapabildigim seni sevmekten vazgecememek,
Tek düşünebildiğim,
Bu sensiz ve sessiz gecelerden biran önce gitmek...
Ama bir düşünüyorumda.
Birakip gitmek çare değil bu acilara.
Önemli olan bekleyebilmek.
Belki birgün beni görür,
Gözlerime bakar,
Benimle konuşursun.
Biliyorum bunu beklemek..
Bunu beklemek ayni suya yazı yazmak gibi ama
Bekliyeceğim..
Bu isyanlar,
Mutsuzluklar,
Bu çektiğim acilarla..
Belki bir gün olurda
Bir gün olurda beni seversin umuduyla.
Olurda hic sevemessen beni,
Mutluysan bensiz,
İste bu yeter..
Mutlu ol..Benimle ya da bensiz.
Ama bu kalp burda
Aticak hep senin uğruna
Her ne kadar inanmasanda,
Bu kücücük yüreğimde sana olan büyük aşkıma..
Göstereceğim,
Kanitlayacağim sana...
Çünkü seni seviyorum demem yetmedi sana...
Bekliyorum sadece... Bekliyorum...
Bir gün beni sevebilmen umuduyla...
Kayıt Tarihi : 15.9.2006 22:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!