Çaresiz bırakan an, yüreği ağlatan zaman…

Gönül
Durup dururken
Niye bir yere uçsun

Çırpınsın,
Dikenler arasında kan ağlasın
Sancı ve ıstırabın içinde yaşasın,

Gülmeyi unutsun
Bir çare adına bakınsın dursun
Gelip geçenin gölgesine sığınsın

Bin hüzün içinde
Çaresizliğe adansın
Umut adına sığınmalara başlasın

En müşkül
Durumda en yakına el açsın
En kalbi samimiyetle ağlasın

Gözlerden
Yaş inerken
Başka âlemlerde uyansın

Ne kadar sinesine
Gam ve keder nüksetmişse
Elen haline dönüşüp, yeis içinde

Aczi yete
Terk etmişse
Nisan yağmurları gibi
Ümitler devreye girsin

Gönül
Sürur ile müstefit olsun
Ağlayan gözler gülerken

Silinmeyen
İzler hüzün zerk etmesin
Sevda her haliyle vefaya

Adanmışlığa,
Sadakat ve duyarlılığa
Aşkın en nadide veçhesinden yaşanmasına

Kahır
Ve hırstan azar olunup,
Muhabbet sağanağına

Muştuların
En latif olan vaktinin şahitliğine
Yumuşak bir şekilde duygu ve düşünceleri yaşamak için fırsat tanısın