Çaresiz bir hayalet.. Şiiri - Nazlı Muhip

Adın dağılmış,yatağımın üzerine..
Hangi harfine dokunsam boğuluyorum gözyaşımda..
Sahi unutmak dediğin kadar basit miydi sevgili..?
Herşey bu kadar kolay mıydı..?
Nasıl unutabildin yaşadığımız ve paylaştığımız onca şeyi..?
Oysa ben senin ellerinden tutabilmek için,
kendi ellerimi bırakmıştım...
Ben sana gelirken kendimi hiç bilmediğim yerlerde,
çok uzaklarda unutmuştum..
Seninle çıktığım bu yolculuktan geriye döndüğüm yer,
kocaman bir boşluktu..
kendimi bıraktığım yerde bulamamıştım..
Sen,beni bile bana bırakmamıştın..
ilerisinde ise artık sende yoktun...
...
Neydi güven,sevgi ve içtenlik hakkında bildiklerin..?
Ne kadarını öğretmişlerdi..?
Neydi sana kaybetme korkusunu yaşatmayan o güç..?
Benim iyiliğim,benim masumiyetim miydi
seni böyle hoyrat yapan..?
Benim yitikliğim şimdi dağılmış yüzüne...
Aynaya baktığında artık yitikliğide göreceksin..
Çünkü ben sende yaşadım yitirmeyi...
Çünkü ben sende yitik kaldım, sevgili..!
İnsanlar beni görmüyorlar,
duymuyorlar sanki..
Bu işte böyle birşey...
Senin hayatın boyunca yaşamadığın birşey sanki sevgili..!
Hayalet gibiyim bunca insanın arasında...
Gece-gündüz...Her zaman, sensizliğin içinden geçip duran bir hayalet gibiyim...
Bir kere bile merak edilip aranmayan bir hayalet...
Bir kere bile anlamaya çalışmadıkları bir hayalet...
Ama yinede biliyorum,ölüm dedikleri basit değildi..
Korkutulmuştuk,hepimiz ölümden...
Ben senle ölümü göze almışken,
anladım ki sen benle yaşamayı bile göze alamamışsın...
Oysa sırtıma saplanan bıçakları senin yanında
çıkarmıştım,ben sevgili..!
Sarıldığında durdurmuştum işte zamanı...
Her öpüşünde hayatım yeniden anlam kazanmıştı dudaklarının ıslaklığında..
Yalanmış,sevgili..!
kocaman bir yalan...
...
Sen kendin olmaktan korktun,
bense seni yitirmekten...
Şimdi, acıların en beterindeyim...
Şimdi kendime de hasretim,sana hasret kaldığım kadar..
Savurup attım sevgi,güven ve içtenlik hakkında
tüm bildiklerimi..
Ama gördümki;
yolun ya çok gerisindeyim yada çok ilerisinde..
Sense hep ortasında kalmış,
kendin gibi olmamak için ne bir adım ileri
nede bir adım geriye gitmişsin...
Etrafında savrulan ben olmuşum...
sevgi,güven ve içtenlik olmuş...
Ve şimdi söylüyorum,sevgili..!
Sana bağlanıp,acı çekmemden korkardın ya
Artık bağlanmamak için çok geç...
İnan çok geç sevgili..!
Yinede haksızlık ettin bana...
Bu kadar kolay unutarak,
varlığıma ve aşkıma haksızlık ettin...
Ve şimdi kendimi bulabileceğim bir yer varsa
biliyorum sen çıkacaksın karşıma o yolun en başında...
Sende bilki benliğim arkanda beni bekliyor...
Ellerim ellerimi bekliyor...
sonsuz bir hasret ve dinmek bilmeyen bir susuzlukla..