Yine gecenin en koyu yerinde, sessizlik örter her yanı,
Bir zamanlar ışıl ışıl olan kalbim, şimdi karanlıkta kaldı.
Düşlerimle boğuşurum, kaybolmuş bir şehir gibi,
Her sokakta bir anı, her köşede kırık bir sevda saklı.
Bir zamanlar dolup taşan umutlar, şimdi solmuş yaprak,
Her gün bir parçam daha kopar, rüzgarla savrulur uzaklara.
Bir şarkı mırıldanır içim, hüzünlü bir ezgiyle yankılanır,
Ama ne ses kalır geride ne de bir iz, hepsi kaybolur sonunda.
Gökyüzü karanlık, yıldızlar bile çekilmiş köşelerine,
Her şey suskun, her şey yorgun, yalnızlığa teslim olmuş.
Bir yol ararım çıkışsız, adımlarım hep aynı yerde,
Ama bilirim ki bu döngü sonsuz, kurtuluş yok bu cenderede.
Yıkılmış hayallerin altında, sıkışmış bir yürek taşıyorum,
Her nefeste biraz daha eksiliyorum, biraz daha kayboluyorum.
Bir sabah olur mu bilmem, bu karanlık sabahlara varır mı?
Ama beklerim yine de, bir umutla, belki de boş yere...
Kayıt Tarihi : 3.9.2024 16:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Zaman akıp giderken, her şeyden biraz daha uzaklaşıyorum. Bir umut arıyorum ama biliyorum ki bu çaba boşuna. Gece derinleşiyor, sabahlar ise hiç gelmeyecekmiş gibi. İçimdeki savaş bitmek bilmiyor; her nefes, biraz daha ağır, biraz daha acı veriyor. Kurtuluş arıyorum ama her şey karanlık, her şey ulaşılmaz…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!