Çaresiz Bakıyorum Şiiri - Hasan Özünal

Çaresiz Bakıyorum

Çaresiz bakıyorum yine sadabad uykuda,
Hiç merak etmezler mi kim ağlar kuytuda.

Çöken gece karanlığı da efkârı silemez,
Gönül ehli olmayan gönül derdi bilemez.

Heyhat; sabahı beklemek bile nafile umut,
Gönül dinlemez ki akıl derse de geçmişi unut.

Bu hal bir sabinin yüreğindeki heyecana denk,
Öyle bir tasavvur ki ne ölçü tanır ne de mihenk.

Vuslata son çare, artık gönül mabedinde dualarda,
Makam karıştı artık segâh, uşşak, çargâh ve nevalarda.

KARAMAN – 2024 Mart