Çaresiz adam.......

Hz.Ömer Bin Hattab ra.dolaşıyordu bir gece,
Bir adam gördü yolda,ayakta beklemekte,
Sordu-Ey Allahın kulu,niye beklersin burda,
Derdi bol olan adam,kardeş nolur dokunma.

Birden sesler geldi,kadın ağlar içerde,
Adam çok sinirlendi,karışma mahremime,
Gidip uyu evine,benim gibisin sende,
Sende bir çare yoktur,derman olmazsın derde.

Derdine olurum belki,derdini söyle hele,
Gelen ses hanımından,doğum sancı gelmekte,
Yardım beklerim senden,yoktur cebimde akçe,
Ne param var ne pulum,çare bulsan derdime.

Halife dedi bekle,burda kalıp sabreyle,
Geldi doğruca eve,hanım gelsen benimle,
Ümmü Gülsüm bir iş yap,kazan gel rızasını,
Kimsesiz garipler var,kalbimde oldu sızı.

Sırtına yüklediler,bir torba unla dolu,
Bir koşuda geldiler,hemence onca yolu,
Gelenlere bakıpta,adam pek çok sevindi,
Dua etti onlara,yüzüne neşe geldi.

Tutuşturup odunu,yerleştirdi kazanı,
Pişti hemence yemek,çağırdılar onları,
İçerde ses azaldı,bebek geldi dünyaya,
Ümmü Gülsüm Ya Ömer,müjdeyi ver babaya.

Müjdeler Ey Halife,doğdu oğlan çocuğu,
Koştular adamcağız,Halifeye doğru,
Bırak Halifem diye,sarıldı ellerine,
Kusur yaptımsa affet,tevbe ettim nafile.

Hz.Ömer ihtar edip,uyardılar yoksulu,
Korkma benden sen asla,bende fakir Hak kulu,
Hadim oldum sizlere,değilim ben Halife,
Size hizmetçi olmak,büyük nimet bizlere.

Adam kızardı hemen,götürdüler yemeği,
Halife müjde verdi,yarın bana gel dedi,
Erkenden gel B.Mala,yeni doğan çocukla,
Vereceğim sizlere,yetecek bir nafaka.

Resul buyurdu bize,hizmet eder Halife,
Yoksulu arar bulur,eder onu himaye,
Adil olan Halife,kıyamette taçlanır,
Zalim olan Halife,ateşe yuvarlanır.

24.04.2011//KIRIKKALE