Çaresiz Şiiri - Tuncay Takmaz

1.
kırgın ve yorgun olmaya hakkım yok
ama öyleyim işte

hangi ağzın diliyle savrulayım sana
umudumu saklayan gün ışığı
şimdi daha karanlık geceden

söylesene
nasıl dönülürdü bu yoldan

2.
ahhh orospu korkum
tıraş olursun durmadan
bin kez ırzına geçtim senin oysa
sol yanımda saklayarak
içimdeki çocuğu

geleceği biriktiriyorum
çöl kuşlarının gölgelerini biriktiriyorum yolculuk ediyorum
bir cehennem bu belki alışman lazım
beraber kaybedecek hiçbir şeyimiz
yok

3.
bazen sevmediğimi düşünüyorum kendimi
ne geceyi ne gündüzü ne seni
ne de diğerlerini

bir sonsuzluk duygusu bu
sürekli saplanıyor bedenime
evrenin geçmiş tüm günlerini avuçlayarak
ürkek bir ceylan gibi dikiliveriyor
karşıma

özür dilemenin anlamı yok
haykırmaya nefesim yetmiyor
atlayıp tepesine ırzına
geçiyorum her seferinde

kırılmıyor
kırılacak gibi de değil
içimde gerili
şaşkınlık

4.
karşımda duran tipsiz ve
hiç değişmeyen kimyası
bir hikayenin
dünya yalan söyleyen ve
yoğurdu üfleyerek
yiyen birisi
aşk imkansız

sıkılacak sinirleneceksin
meleksi bir yüz ile
fahişe bedeni arasındaki
tezat kadar

görmezden gelmek veya
yok saymak kolay iş değil ve
böyle yaşamak