Tükenip giderken ömrüm,
Her gün ayrı bir yara aldı, yorgun gönlüm.
Akıp giderken toprağa kanım,
Her gün biraz daha kabrime toprak attım.
Ben umutla beklerken o kapıda,
Aczim ve fakrimle, çaresizliği tattım o anda
Her gün biraz daha birikirken günahım,
Bugünde utanarak tövbe kapısını çaldım.
Kayıt Tarihi : 3.4.2021 16:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!