Çaresiz Adam Şiiri - Midayet Kara

Bir gün seninle, karşılaştığım an
Önünde diz çöküp, sana yalvaran
Rüyada bir garip, gördüğün zaman
İşte o benim o, çaresiz adam

Acıyla terk ettim, ayrıldım senden
Ne istiyorsun, vazgeçemem serden
Zalim okla vurdun, en kötü yerden
İşte o benim o, çaresiz adam

Anlatırım derdimi, bilenim yok
Yaralı bu kalbimi, saranım yok
Çilekeşin biriyim, soranım yok
İşte o benim o, çaresiz adam

Yazılan mektupta, gözyaşı vardı
Yazdığım o anda, gözlerim daldı
Çektiğim acılar, yanıma kaldı
İşte o banim o, çaresiz adam

Günler ay olurken, yıllarım geçti
Zalimler kalbime, bir yara açtı
Seçti kısa ömrüm, acıyı seçti
İşte o benim o, çaresiz adam

Çekemem o derdi, senin yüzünden
Ağlıyorum, yaş geliyor güzümden
Nere gitsem, felek gelir izimden
İşte o benim o, çaresiz adam

Niçin kara günlerim, ak olmuyor
Mevla çekeceğim, derdi vermiyor
Yine ben ağladım yüzüm gülmüyor
İşte o benim o, çaresiz adam

Benim alın yazım, kara yazılmış
Kader yolları, doğarken çizilmiş
Talihim yolunda, taşlar dizilmiş
İşte o benim o, çaresiz adam

Midayet ‘im yazma, dertlerin azar
Çekilmez çileyle, durmadan gezer
Felek duyar ise, mezarın kazar
İşte o benim o, çaresiz adam
(0157) Ocak 1979