Çaresiz Şiiri - Neslihan Isındere

Kaygısızca uzatmak istiyorum elimi
Yürümeye yeni başlamış bir çocuk saflığınla...
Düşünmek istemiyorum
Bırakır mı?
Yada
Düşer miyim? diye...
Düşünmek istemiyorum
Gittiği yere kadar mı eşlik eder?
Yada gittiğim yere kadar mı?
Hissetmek istiyorum
O uzatılan eli
Her zaman yanımda hissedebileceğimi...

İki çift göz istiyorum
Bakışları üzerimde olan...
Çaresizlik denizinde savrulurken oradan oraya
Yanımda olmasada
Kıyıdan beni izlediğini bilmek...
Mesela yüreğinin sandalını göndermeli
Kıyıdan yüreğime doğru...
Ne can yeleği
Nede bir simit,
Bir parça huzur koymalı sadece o sandala...
Ben canımı kurtarmak için değil
O huzura varmak için,dalgalarla savaşıp sarılmalıyım ona...

Çok bir şey değil
Sadece biraz mutluluk istiyorum...
Bir yuva gibi mesela
Nereye gidersem gideyim
Akşam olduğunda mutlaka
Mutluluğun dizinin dibinde olmalıyım...
Geç kaldığımda
İki kat ceza vermeli bana...
İki kat daha mutlu olacaksın demeli
Yarısını etrafımdaki mutsuz insanlarla öleşmeliyim
Alışkanlık haline getirmeli
Ve her akşam mutluluğa geç kalmalıyım...

Dedim ya çok değil
Bir el
Bir çift göz
Birazda mutluluk istiyorum hayatıma...
Geç kalıp mutluluğumu ikiye katlamak
Ardından yarısını ihtiyacı olanlara dağıtmak...
Herkesi mutluluğun hazzına ulaştırmak...