Çaresiz Şiiri - Yavuz Turhan

Güllerin solduğu saatte
yapayalnızım...
Şehrin ışıkları bir bir damlıyor
caddelere.
Sezsizliğe gömülüyor zamanlar
ezan sesleriyle,
Kaldırımlar, çöp ve tükürük yığını;
herkes kinini kusmuşçasına...
Gölgeler, sahiplerine yabancıymış gibi,
önde ve hızlı gidiyorlar.
Ciğerlerimdeki avaz, patlama noktasında.
boğazımdakihıçkırıklar yolvermiyor.
Elektrik direklerini sayıyorum bir bir,
gözlerim su birikintilerinde.
-Yüzün yansıyor-
Düşlerime bile sığdıramıyorum sevgini...
Ellerimde kalemimin dil bilmez çaresizliği...