Çaresi olsaydı Şiiri - Yasemin Kurt

Ağlamanın çaresi olsaydı senin için ben ağlardım,
Sana elveda demek yerine bağrıma basardım.
İnanmayı deneseydin ölümüne sana bağlanırdım,
Ama sen gitmemi istedin bende terkettim.

Anlaşılmaz kelimelere astın kendini,
Anlamak yerine anlamamayı tercih ettin.
Geçen günleri birbir savurup fırlattın,
Sevgiyi isteseydin beni anlamaya çalışırdın.

Vadedilen zaman değildi aramızdaki,
Sen ve ben bir bütündük hani nerde kaldı ki sözlerin?
Sorun yok olduğu halde sen sorun için sebep seçtin,
Sevgi yerine sen her zaman sevgisizliği seçtin.

İnanmadığın ben değildim kendindin,
Her inanmak istediğinde kendi ellerinle ışığı kestin.
Ben giderkende utanmadan herşeyin suçunu,
Benim yüreğime yüklemeyi kendine borç bildin.

Şimdi nefes alıyorum inan ki senden ayrıldığım için,
Geçmişe bakıyorum yüzümde buruk bir gülümse var.
Hatıralar tozlu raflarda kalmış kitap misali yaşlanmakta,
Elveda derken acıyan kalbim yeni bir aşkın gemisinde.

Çok istedim sonuna kadar senle güzeli yaşamak,
İstediğim şey hayırlı değilmiş demek kaldı geriye.
Bakıyorum pişman olmuşsun artık beyhude,
Ben başka bir aşkın ve mesafenin yolundayım.
Sen kal geride öylece.