Çaremiz Son Bahar

Bana bir iyilik yapın; uzatın elinizi
korkmayın parmağımda virüs falan yok, biliniz
Herhangi bir canlı olsun vereceğiniz
Evinizdeki saksının çiçeğinden
ya da balkonda yetiştirdiklerinizden
Güneş yüzü göstermediklerinizden olsun
susuz bırakılmışlarınızdan,
Gölgede kalmışlarınızdan,
ezilmiş, horlanmışlarınızdan
hiç okşanmamışlarınızdan,
yaprakları dökülmüşlerinizden,
sararıp solmuşlarınızdan ya da kuruyup yok olmuşlarınızdan
Hayır; odanızda teneffüs ettiğiniz havanızdan verin
sadece bir nefeslik, bir iç çekişlik ya da bir yudumluk olsun
Oh be, yalnızlığım şöyle bir durulsun,
doğanın tüm kokuları içimde şimdi,
kır çiçeklerinin havası üzerimde
Yarım asırlık hasretim yeşersin
Bahar tomurcuklarıyla içime can gelsin
Vücudum filizlensin, kollarım dallansın
baştan aşağı çiçekler açsın, omuzlarım budaklansın,
bedenim meyvelensin, sonra da olgunlaşsın
ve sonbaharın sarı ayvası oluversin
şimdi beni afiyetle yer misiniz?
Benden bir şeyler ısırıp koparmaz mısınız?
Yalnızlığımdan azıcık tatmaz mısınız?
Ham meyvenin tadı nasıldır, bilmez misiniz?
Allah aşkına, arının balı mı sandınız?
İğnesinin acısından haberdar mısınız?
Sizi gidi beş para etmezler; hiç utanmazlar
Kendinizden başka hiçbir işe yaramazlar
Ve onlar; yamuk, yumuk, fuzuli insanlar...

İçinizin kalabalıklarını terk edemiyorsanız
O halde bana son bir iyilik yapınız
Pazar yalnızlığıma bir çare olunuz
Vardır elbet bir çıkış yolunuz
Bana bir sevgili bulunuz
ya da avuçlarıma onun siyah beyaz bir resminizi koyunuz
insansızlıktan çatlamış dudakları, tombul yanakları olsun
acıları, yalnızlıkları benzesin benimkine
bakışları hüzünlü, iki gözü iki çeşme,
iri taneli ve kömür gözlüsünden,
burnunda gümüş hızması da bulunsun,
tatlı dili bağrımı yaksın, ciğerimi deliversin
beni gördükçe hıçkırıklara boğulsun,
kanlı gözyaşları dışarıya akıversin
Çenesinden süzülen kızıl damlacıklar parmaklarıma değsin,
Sonra da avuçlarım ıslansın,
kan kızılı resim sırılsıklam oluversin
Siyah beyaz fotoğraf Pazarım diye
bahar yeşilliğim sayılıversin