Çarem Yok Şiiri - Ahmet Ünal Çam

Kaçarım kaçarım kurtulamam
Hüzün tutmuş yollarımı.
Ben imdat istedikçe.
Sıkar dostlarım boğazımı,

Ayrılık acısı yakar yakar
Daha yanyanayken yüreğimi
Ezilirim, ölürüm bin kez
Girmeden kara topraklara

Çarem yok, çekerim çekerim
Atarım derdimi derinlere
Kimse bilmez, eririm, biterim
Mahkumum uykusuz gecelere

Çarem yok, çarem yok, yok!
Tutunduğum dallarım da;
Ok olup vurur beni, ok!
Ümit yok, yok yarınlarda

Kaç deli berduş, kaç
Yok anlayanın, yok
Derdine dermanın yok
Ölsen, ağlayacak yarin yok

Mutluluk geldi sandım
Kucak açtım herkese
Bin acı bakış, bin tokat-tekme
Yıkıldım, yıkıldım yerlere

Sitemler hep bana
Bana acı sözler bana
Vurun vurun, kalkmayım
Vurun yüreğime, laflarla

Nefes alıp versem de
Yok oldum, artık yok oldum
Benliğim bitti, yok oldum
Ben artık yaşamıyorum

Kafeslerin içindeyim
Kafes, kafes içinde
Özgürlüğe hakkım yok
Hakkım yok uçup gitmeye