Serinlikler... Şiiri - Ozan Oğuz

Serinlikler...
Ay ışığı gibi dokunuyor,
Gecenin hafif esintisinde.
Bir yaprak misali hafiflemiş,
İnce belinde süzülürken damlalarca çiğ...

Kahverengi gözlerinde ki günbatımı,
O anda bitirir masalları
Gelecekte olası bir gerçeklik ararken
Bir tebessümle getirir rüyaları

Düşler dolup taşarken geceden
Denize özlem dolu kıyılarıma.
Bir avuntu ararken,
Yaşanmamış günlerin umutlu telaşıyla:
Berrak bir gülüş ararken soluk hayallerde,
Bir ses ararken denize dair.
Tutsak bir martının dalgalarla kavuşması gibi
İlk yağmurda birlikte olabilmeyi düşlerken
Sıcacık bir buyuruş ile...

Serinlikler...
Sarıp sarmalıyor
Ay ışığı misali, naif bir kavrayış ile
Çok iyi bilinen bir yolu aydınlatıyor:
Sarı saçlarından uzanarak ışıltılı bir denize kavuşan...
Gizem dolu ve uçsuz bucaksız deryalara uzanan...

Ve hoşgeldiniz diyor, hoşgeldiniz!
Zaruri gördüğü bir mesafe ile
İçten bir gülüş ile bir zamanı işaret ediyor
Saçları dalga dalga savrulurken esintide
İçimde apansız bir yangın baş veriyor
Ve beni fani bir bekleyişe mahkum ediyor