Çare yok Şiiri - Enes Ateş

Şafağımda alaca dertler demet
Sûretim riyakâr olmaya yakın!
Kakülümden sızan ezeli nefret
Gazab etti çevresini ahlakın!

Arsızlık, arsızlık ve umarsızlık
Ensemde parlayan kıvılcım şimdi!
Hüviyetim oldu ihtiyatsızlık,
Melâl gözlerimde; efsun silindi...

Perde perde isyan aralıyorum,
Her sokak bedbaht bir yılana timsal!
Sağırım, görmezim, daralıyorum,
Ardımdan kayboldu o eşsiz masal...

Ufukta boşalan çizgiye dair,
Meçhul umutlarım, kan umutlarım!
Duruş yanıltıcı, aldatır zahir
Batında kayboldu son umutlarım!

Bu halet kerbela andırışında
Kemirdi, eritti, kavurdu beni.
Hislerimin aciz yalvarışında
Hayat bir gizeme savurdu beni.

Elbet karanlığın sonu bulunur
Çeke çeke zillet, varılır aşka.
İnsan bu, nihayetinde kuldur,
Çare yok duadan, sabırdan başka...