Care yok Şiiri - Veysel Eraslan

Adı konmamış aşklar, yaşamak mı kaderim.
Dumansız ateşlerde, yaktın beni güzelim.
Çekeceğim çare yok, bekle dersen beklerim.
Bedenin hapishane, tıktın beni güzelim.

Bunu zalimler yapmaz; yapanda yoktur iman.
Beklemek kolay değil, vuslatımız ne zaman?
Bak içime kapandım, küstüm her şeye inan.
Dünyaya kazık diye, çaktın beni güzelim.

Güneşi gören ay da, uzaklaştı kayboldu.
Yıldızlar fenerini söndürdü de ne oldu.
Yeni bir yıldız buldum hedefim hep o oldu.
Dün gece görünmedin, yıktın beni güzelim.

Yürek sevmezse eğer, söyle gözler ağlar mı?
Yüreğin ağlamazsa, gözyaşların çağlar mı?
Vatanın nere senin, yoksa karlı dağlar mı?
Diz boyu kara, buza soktun beni güzelim.

Kardelenden örnek al, buzu delmiş sevdası.
Budur bence aşkların en yücesi alası.
Ben dağlara çıkamam, in başımın belası.
Uçurumdan aşağı, kaktın beni güzelim.

Şu sensizlik çok zormuş, canımı sardı işte.
Özlemlerim şahlandı, bağrımı yardı işte.
Çaresizlik diz boyu, zirveye vardı işte.
Kardeleni kurutup, ektin beni güzelim.

Gözyaşlarım çağladı, kurudu göz pınarım.
İstese de ağlamaz işte ona yanarım.
İsterse yalan olsun her sözüne kanarım.
Kör kuyular dibine çektin beni güzelim.

Eraslan’ım umudu; sararım yumak yumak.
Nasip olur mu bana, kollarında uyumak.
Dünyaya değer gülüm, senin kokunu duymak.
Saçların kement oldu, sıktın beni güzelim.

22.04.10
Veysel ERASLAN
Yozgat