Çare Yok Şiiri - Arif Gölge

Nasıl kıskanmayım Ayşegül seni
Bu kadar da güzel olmaya idin
Yaklaşmaz yanına kovardım seni
Gönlüme bu denli dolmaya idin

Her şeyi anlattım bir tanem sana
Kendi isteğinle geldin sen bana
Takmadın ne baba hemi de ana
Bunca uğraşmazdın sevmeye idin

Sen bana geldin ya çatlasın eller
Utançtan kızarsın bil cümle güller
Böyle gül görmedi garip bülbüller
Bu derece güzel olmaya idin

Korusun Yüce Hak seni nazardan
Sevda alınmıyor canım pazardan
Kurtuluş yok artık şaşkın yazardan
Garibin akılın almaya idin

Özün sözün bir de o melek yüzün
Sen varken yanımda uğramaz hüzün
Nişan ilkbaharda düğünse güzün
Sen de bu kadar geç doğmaya idin

Martın on üçüyle on yedi Ekim
Vardır arasında bir gizli çekim
Biz bize hastayız iy'etmez hekim
Kalbimi bu kadar oymaya idin

Gün gelir utanmam isterim seni
Derlerse desinler bana serseri
Sen insan değilsin perisin peri
Bu kadar şefkatli olmaya idin

Arif der sarhoşum içmeden seni
Dünyam karanlıktı seçmeden seni
Sarmalıyım vakit geçmeden seni
Çare yok sevdaya salmaya idin