Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Allah eşinizi size ve diğer sevdiklerine bağışlamış.
Rabbim kimseyi sevdiklerinden ayırmasın.
Bana bir manevi kızımdan gelen bir kutsi hadisi sizinle paylaşmak isterim;
Allah (C.C.) buyurdu ki “Benim için birbirini sevenler yok mu? Onlar için peygamberlerin ve şehitlerin imreneceği nurdan kürsüler vardır!
Her gününüz sağlık içinde
Elemlerden kederlerden uzak geçsin.
Kadir Tozlu
Ailş şifalar diliyorum. umarım tamamiyle sağlığına kavuşmuştur.
selam ve dua ile
Merhaba recep bey uzun zamandır bildiğiniz nedenlerimden dolayı antolojıden uzaktayım halada içimde istek yok yakın arkadaşlarımın oyalanma olarak vakıt geçsin diye yönlendırmelerıyle antolojıdeyım mesajınızı okudum sizin gibi değerli dost arkadaşımın her zaman için sayfasında olmak isterim ama tahmın ediyorsunuzdurkı benide tanıyorsunuz bilerek bir ayrılık değil bu içimden hiç bir şey gelmıyor anlamsız geliyor herşey yeni yeni sizlerle iletışımdeyım oda kısa aralıklarla ...
Öncelikle büyük geçmış olsun , kederlerinizi telefonla olsun hastane ziyareti ile olsun paylaşmak isterdim çok özür dilerim durumlardan haberim yoktu yoksa sizi ve toplantılarda tanıdıgım nazık eşinizi mutlaka ziyaret ederdim tekrar geçmış olsun diyorum ALLAH sevdikleriniz hiç kimsenın acısı göztermesın sağlık sihat versin eşinize burdan sevgi selamlarımı gönderıyorum sağlıklı mutlu günler diliyorum....
Merhaba,Geçmiş olsun dileklerimi geç de olsa kabul ediniz hocam..
Saygılar,güzel şiir için teşekkürler..
Üstatım yüreğin var olsun bu arada Umut tepede sayenizde edebiyat dünyamıza girmiş oldu saygılarımla sayfama gelerek yorum yazmışsınız beni mutlu ettiniz teşekkürler selamlar
Umuttepe, ismi de umuda yönelik, Allah kimseyi düşürmesin diyip, allah oaralarsız da etmesin diyoruz. Çok çok geçmiş olsun. Çok güzel bir anlatım ancak allah böyle anlatımlara muhtaç etmesin....Sevgi ve selamlarımla...Ferah YILMAZ-dağarcık
allah sizi korumuş ve sevdiklerinize bağışlamış. çok çok geçmiş olsun sayın üstat.
bu güzel şiirinizi beğenerek okudum
yüreğinize sağlık
önce çooook geçmiş olsun.
sonra canınıza can verenlerden Allah razı olsun.
bu güzel şiir de o beyaz meleklere armağan olsun...
kaleminiz susmasın sevgili şair...
Öncelikle geçmiş olsun.Cenab-ı Hak bir daha sağlıkla ilgili hiç sıkıntı,dert göstermesin.
İkinci hayatın kıymetini bilebilmeniz dileklerimle olayı çok güzel anlattığınız bu şiirinizi de candan kutluyorum...
Selamlar Recep hocam
Geçmiş olsun der.Rabbim Ailenize acil şifalar versin diyorum.Ne eksik etsin.Nede muhtaç etsin.
Ailenizi başarılı bir ameliyatla Rabbimin izniyle tekrar sağlığına kavuşması için, emeği gecen doktor,hemşire ve çalışanları bende canı gönülden kutlarım.
Günlük olayları ve yaşantıları tatlı bir uslüple şiire dökmede mahir olan kalemi tebrik ederim.Yüreğinize sağlık der.
Saygılar sunarım.
Osman Karahasanoğlu
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta