Çare Sen Şiiri - Burak Akar

Ardından
Kainat yas tutuyor an be an
Gidişin öksüzlüğün atası
Yokluğun yalnızlığın kendisi
Ben zaten yarım kaldım,
Bir de sen eksik olma
Sen de kaçma cismimden
Ey kar, ey nur tanesi!

Bulutsuz gecelerin
Dolunayında buluşur gözlerimiz
Başka şehirlerde
Aynı ışığı yakalar tenimiz
Sevda sözcükleri fısıldadım rüzgara
Ilık ılık okşasın diye yüzünü
Yüreğimin ateşini gönderdim,
Üşümesin ellerin kış günü

Yüzünü hayalinde bir an bile görenler
Güneşi ömrünce görmese de olur
Nefesinin değdiği o kutlu ten
Söyle, rüzgarı unutsa ne olur?
Gözlerine dalan masum gözler
Aradığını bir çift karanlıkta bulur
Yürek var ki senle çarpar,
Yeri gelir senle durur

Her sabah sana varır gibi çıkarım evden
Dönüşüm senden gelir gibi olur
Sana varışlarım hep mutluyken
Senden dönüşlerim hüzünle son bulur
Sanki yeşil, senle yeşil;
Mavi senle mavidir
Sen yokken renk yok
Her nesne simsiyah gecedir

Sen böyle azizken benim için
Ben sende bir hiçim
Söyle peki, niçin?
Bir cevabın olmalı sorularıma
Bir yardım göndermelisin imdadıma
Deli yangınlarım var benim
Nice yandım kavuşmak için muradıma

Şimdi avuçlarımdaki cennet gidiyor
Sanki yüreğim sökülüyor yerinden
Bir yara ki onmaz
Yakıverir en derinden
Dur sevdiğim,
Ardından neler intihar edecek
Neler yakacak ebediyyetleri
Bir bilsen…
Dur ki sönsün sonsuz ateş
Huzur bulsun ruh ve beden
Huzura tek çare sen!