Çare Rabbimiz Şiiri - Uğur Musab Şahin

İslamda ibadet ve tefekkür farz-ı ayin.
İlim, irfan, itikat çıktıkça yüceltir din.
İnsan nereye, saklarsa o süfli başını,
Anlında üç beş çizgi, ele verir yaşını.
Onca temiz ruhlar, kirli bedenlere sahip
Öyle kirli ruhlar, temiz bedenlere talip.
Sen farklılık oluştur, farkının farkına var,
Farkını fark ettir, zira zaten farkındalar.
2005

Kuyu alabildiğine derin ve sessiz,
Yusuf misali mazlum hem çaresiz.
Analı, babalı olsan da kimsesiz,
Eğer çaresizseniz, çare Rabbimiz..
2005

Nefsini, şeytanı sever gibi,
Aklını da, yüreğin kadar sev
Kendini, kendin gibi küçük gör,
Kulluğunu, imanın kadar dev,
Kökünü hiç sevmeyen ağaç,
Dala sevilmeyen meyve kurur.
Meyve, binbir özenle koparılır.
Akılsız adamlar onu taşla vurur.
Beline bağladığın göbek taşı,
Ne yüzdürür, ne uçurur.başı
Düşünmeden çok konuşanın,
Cezası da, bin pişmanlık olur.
Senden olur sana, ne olursa
Baş eğilmez dil, huzur olursa
2002

Baş olan boş değildir, düşer engellenemez.
Başkasının kanatlarıyla, kimse yükselemez.
Adam olmaksa niyet, verilen sözde durulur
Ucuz yıkılışlar, pahalı kalkışlara sebep olur.
Ya isteklerini azalt, ya imkânlarını çoğalt.
Yükseğe çıkmak için, ilk basamak noktası alt.
“Parayı sevmiyorum” deriz. Laf başı gelince,
Kaç fakir doyurup, yetim giydin gönlünce?
Kapımıza gelenlerden, belki de biri Hızır
Vereceğin cebindeyse, sevabın elde hazır..
Dünyada ölmeyecek gibi, nedir bu metanet?
Hani ahret için, yarın ölecekmişiz gibi gayret?
2003

El tencerede, göz pencerede kördüğüm
Akıllara sağlık, bir sapkınlık o gördüğüm
Kazaya rıza göster, belada ise sabırlı ol
İstediğini yapana, istemediği cezayı koy
Kadını gözüne değil, özüne bakarak seç.
Feminist, gözü açık, gönlü kör olanı geç.
Beterin beteri olmayan dert ve şer yoktur.
İnancı yok saymak, nankörlükten zordur.
2004

Başkasına katlanacak gücümüz vardır.
Deve bile gücünü, bir tutam ottan alır.
Sonranın sonrası yoktur, kişi aynı kişidir.
“Herkesin işi” denilen, hiç kimsenin işidir.
“Her işi yaparım” diyen, hiç iş yapamaz.
Herkes usta arar, işin yamağını aramaz.
İhtiyaç kadarını al, başkasına da kalsın
Mektuplar pulsuz, zamparalar dul kalsın.
Alında ter, gözünde yaş emek alınamaz.
Ancak güce yakın bir güçle destanlar yaz.
Birlik kuvvettir, sürüden ayrılanı kurt kapar
Haksızlıklarda bağır, avazın çıktığı kadar.
Günahın savcısıyız, günah bizim suçumuz.
Günahın avukatı olmaz, günah suçlusuyuz.
Hz. Allah “kalbe” bakar, “kalıba” bakmaz.
Bugün huzur bekleyeni, yarına bırakılmaz.
Her şey yalandır, gerecek iki mezar taşıdır.
Onu da geride kalan, ya dost ya evlat taşır….
2002

Dün seninle “Hiç bitmesin” dediğim günleri,
Bugün seninle “hiç yaşamasaydım” diyorum.
Ama Rabbim sana hesap sormasın diye de
Varsa, sana haklarımı, helal ediyorum..
2002

Günahın savcısıyız, günah bizim suçumuz.
Günahın avukatı olmaz, günah suçlusuyuz.
Allah “kalbimize” bakar, “kalıbımıza” bakmaz.
Bugün huzur bekliyorsan, yarına bırakılmaz.
Her şey yalandır, gerecek iki mezar taşıdır.
Onu da geride kalan, ya dost ya evlat taşır….
2002

Başkası savaş sevmez, Türkler savaşı özler.
Kafir ölümden kaçar, Türkler şehitliği gözler.
Düşman; Kadın, çocuk katleder Türk kucaklar.
Bir namert, bin dert demektir, söner ocaklar.
2002

Muharrem de, Hicret emri geldi Hak’tan.
Mekke’den ayrılma vakti, şafaktan
Küreyşliler endişeli, yol arifesinde
İlkler kervanda Medine kafilesinde.
Nebi’yi getirene yüz deve vaat edildi.
Yüz deveyi duyunca, kırk atlı belirdi.
Kırk yeminli kâfir, and içip ayrıldılar,
Peygamberin evini, ablukaya aldılar.
Ali’yi yatağa yatırdı, el sürdü yüzüne
Avuçladı kum attı, kâfirlerin gözüne.
Sabah olunca, zalimler daldılar içeri
Yatakta Ali’yi gördüler, döndüler geri.
Deli danadan farksız, it gibi ürdüler,
Tam kırk atlı atını, kızgın çöle sürdüler.
İki yolcu Sevr de, saklandılar mağaraya.
Abdullah aş taşıyordu, gizli gizli oraya.
Çakal gibi iz sürüp, kafirler de geldiler,
“Örümcek ağına bakıp, burada yok” dediler.
İki kutlu yolcu ilk Cumayı, Kuba da kıldı,
Ensar ve muhacirler, sevinçle karşıladı..
1997